Na progu Wielkiego Postu przedstawiamy obraz Sacra Conversatione Jana Belliniego i scholia Mikołaja Gomeza Davili.
AD
Są nauki, których można nauczyć, i inne, których wyłącznie możemy się nauczyć. Nauki przyrodnicze, nauki humanistyczne.
W społeczeństwie demokratycznym, przemysłowym i postępowym sztuka jest najgroźniejszym fermentem reakcyjnym.
Jedyne ważne nauki to te, które można przekazać wyłącznie tonem głosu.
Współczesny człowiek nie żyje w przestrzeni i czasie. Żyje w geometrii i chronometriach.
Dobrodziejami naszej inteligencji są nie ci, którzy wzbogacają intelektualny inwentarz świata, lecz ci, którzy zmieniają kąt, pod jakim oświetlane są rzeczy.
Wiara nie jest poznaniem przedmiotu. Jest łącznością z nim.
Bóg jest w świecie nie jak skała w namacalnym krajobrazie, lecz jak tęsknota w namalowanym krajobrazie.
Problemy sztuki życia rozwiązuje wyłącznie ten, kto ich nie widzi.
Dla chrześcijanina dzieje nie mają kierunku: mają centrum.
Współczujmy egalitaryście. Jakież to nieszczęście nie wiedzieć, że istnieją rangi powyżej naszej przeciętności.
Jeżeli człowiek zdoła wyprodukować człowieka, człowiecza zagadka zostanie zaciemniona, a nie rozwiązana.
Gdyby dzieje miały sens, Wcielenie byłoby zbędne.
Kto walczy ze starością, ten starzeje się, po prostu nie dojrzewając.
Etyka, która nie nakazuje wyrzeczeń, jest zbrodnią przeciwko godności, do której powinniśmy aspirować, i przeciwko szczęściu, które możemy osiągnąć.
Lud był bogaty duchowo, aż w połowie wykształceni postanowili go kształcić.
"Oświata" jest śmiercionośną toksyną dla ducha.
Jeżeli nie jesteśmy spadkobiercami duchowej tradycji, która objaśniałaby doświadczenie życiowe, nie uczy nas ono niczego.
"Wyrzeczenie się świata" przestaje być wyczynem, a staje się pokusą, w miarę jak postępuje postęp.
Dobrobyt materialny upadla mniej niż warunki intelektualne i moralne potrzebne do jego osiągnięcia.
Pewne gesty wydają się groteskowe wyłącznie eunuchowi, tak jak niektóre inne gesty wydaja się groteskowe wyłącznie niewierzącemu.
Wyłącznie w padnięciu na kolana wyraża się prawda o człowieku.
Chrześcijanin nie głosi fałszywej pokory. Wyznaje, że wszystko co wyśmienite, jest darmowym darem.
Każde dzieło sztuki mówi o Bogu. Cokolwiek by mówiło.
Aby wykryć głupca, nie ma lepszego odczynnika niż użycie słowa "średniowieczny". Natychmiast oczy nabiegają mu krwią.
Jedynym człowieczym przedsięwzięciem zasługującym na szacunek byłoby wznoszenie klasztorów na wszystkich wzgórzach.
Inteligencja literacka jest zdolnością do myślenia konkretem.
Rzeczy nie są nieme. Po prostu starannie wybierają swoich słuchaczy.
Diabeł nie zdoła zawładnąć duszą, która umie się uśmiechać.
Nie trzeba mówić ani o religii piękna ani o pięknie religii. Trzeba mówić o współudziale piękna i religii.
Nie winorośl. Zaledwie proch chroniony jej cieniem.
Na szczęście świat jest niewytłumaczalny. (Czym byłby świat wytłumaczalny przez człowieka!)
Zarówno indywidualizm, jak i kolektywizm są społecznymi reperkusjami wiary w nieśmiertelność duszy. Jednostka albo zwraca się do swego wnętrza, bada się, obserwuje i odkrywa indywidualność; albo zwraca się na zewnątrz, projektuje się, rozprasza i miesza z kolektywem - zgodnie z tym, czy wierzy, czy nie wierzy w nieprzekupny trybunał.
Sceptycyzm nie jest naśmiewaniem się z tajemnicy, lecz jest naigrawaniem się z formułek, którymi głupiec usiłuje ją rozszyfrować.
Problemy społeczne są rozkosznym schronieniem tych, którzy uciekają od swoich własnych problemów.
W czasach demokratycznych każda wyższość spędza czas, usprawiedliwiając się.
Głupcy myślą, że ludzkość dopiero teraz dowiedziała się pewnych ważnych rzeczy, gdy tymczasem nie ma niczego ważnego, czego ludzkość nie wiedziałaby od początku.
Fotografia zamordowała wyobraźnię.
Nie wystarczy wyobrazić sobie coś, by zaistniało, ale istnieje wyłącznie to, co sobie wyobrażamy.
Każde ważne dzieło sprawia, że przechodzimy przez trzy etapy: podziw, rozczarowanie, podziw.